فخرالدین ملک الشعراء هندی متخلص به فخر. درگذشتۀ 1199 هجری قمری او راست: ’المرجئه’ بفارسی، و فخرالحسن در ادب فارسی و نظام العقائد. (هدیه العارفین ج 1 ص 300)
فخرالدین ملک الشعراء هندی متخلص به فخر. درگذشتۀ 1199 هجری قمری او راست: ’المرجئه’ بفارسی، و فخرالحسن در ادب فارسی و نظام العقائد. (هدیه العارفین ج 1 ص 300)
ابن علی بن داود، معروف به ابن داود حلی (647- 710 هجری قمری). او راست: ’اکلیل الناجی’ در عروض. و یازده کتاب دیگر او در هدیهالعارفین (ج 1 ص 283) یاد شده ولیکن نام او را به غلط حسین آورده، و نامی از کتاب رجال او نیاورده است و گویا این اشتباه را اسماعیل پاشا از قصص العلماء (ص 303) گرفته باشد. وی کتابی بزرگ در رجال دارد که در ذریعه (ج 10 ص 84) یاد شده است
ابن علی بن داود، معروف به ابن داود حلی (647- 710 هجری قمری). او راست: ’اکلیل الناجی’ در عروض. و یازده کتاب دیگر او در هدیهالعارفین (ج 1 ص 283) یاد شده ولیکن نام او را به غلط حسین آورده، و نامی از کتاب رجال او نیاورده است و گویا این اشتباه را اسماعیل پاشا از قصص العلماء (ص 303) گرفته باشد. وی کتابی بزرگ در رجال دارد که در ذریعه (ج 10 ص 84) یاد شده است
دهی است جزء دهستان لورا و شهرستانک بخش کرج شهرستان تهران. در 62هزارگزی شمال خاوری کرج، کنار راه شوسۀ کرج به چالوس. در کوهستان، سردسیر. سکنۀ آن 230 تن شیعه. زبان، فارسی و تاتی. آب آن از رود خانه گچ سرو چشمه. محصول آنجا سار، غلات، لبنیات، عسل. شغل اهالی زراعت و گله داری. رودخانه بین آبادی و راه شوسه است. پل چوبی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
دهی است جزء دهستان لورا و شهرستانک بخش کرج شهرستان تهران. در 62هزارگزی شمال خاوری کرج، کنار راه شوسۀ کرج به چالوس. در کوهستان، سردسیر. سکنۀ آن 230 تن شیعه. زبان، فارسی و تاتی. آب آن از رود خانه گچ سرو چشمه. محصول آنجا سار، غلات، لبنیات، عسل. شغل اهالی زراعت و گله داری. رودخانه بین آبادی و راه شوسه است. پل چوبی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)
حسن نیت. نیک اندیشی. مقابل سوء نیت، خوش گمانی. نیکوگمانی. و آن حالتی است که آدمی با آن مطمئن باشد و متوقع خیر باشد: حسن ظن بزرگان بیش از فضیلت بنده است. (گلستان). حسن ظن بزرگان در خصم بر کمال است. (گلستان). یکی از بزرگان در حق این طایفه حسن ظنی بلیغ داشت. (گلستان) ، خوش باوری. ساده لوحی
حسن نیت. نیک اندیشی. مقابل سوء نیت، خوش گمانی. نیکوگمانی. و آن حالتی است که آدمی با آن مطمئن باشد و متوقع خیر باشد: حسن ظن بزرگان بیش از فضیلت بنده است. (گلستان). حسن ظن بزرگان در خصم بر کمال است. (گلستان). یکی از بزرگان در حق این طایفه حسن ظنی بلیغ داشت. (گلستان) ، خوش باوری. ساده لوحی